Het kostte veel werk om dit op te zetten. Het manipuleren van de vrouw op wie ik verliefd was in een samenzwering tegen haar vriend, Jan, mijn kamergenoot. Mensen bespelen als schaakstukken zonder dat ze het doorhebben is een subtiele kunst die vaardigheid, geduld en zorgvuldige planning vereist. Deze planning nam mijn gedachten zo in beslag dat ik nooit stilstond bij mijn eigen motieven. Ik dacht niet na over waarom ik het deed, alleen over hoe het gedaan kon worden. De zaadjes van het idee waren al een tijdje geplant. Ik was Rebekka’s vertrouwde vertrouweling geworden. Ze had me verschillende intieme details over haar en Jans seksleven onthuld, inclusief het belangrijke feit dat hij genoot van cheesy bondage spelletjes. Hij vond het leuk om vastgebonden te worden terwijl Rebekka hem oraal bevredigde. “Hoe zit het met blinddoeken?” vroeg ik sluw. “Blinddoeken?” zei Rebekka. “Dat hebben we nog nooit geprobeerd.” Ik had haar vertrouwen al, dus de volgende stap was eenvoudig. Ik overtuigde haar dat ik a) homo was en b) verliefd op Jan. Geen van beide was waar, niet precies, maar ik ben tenslotte een acteur, dus ik kon de misleiding volhouden. Rebekka’s reactie op deze onthullingen was precies zoals ik had voorspeld. Ze was niet jaloers, maar opgewonden. “Nou, als je een meisje was, zou het anders zijn,” zei ze. “Maar het is niet alsof je hem van me probeert af te pakken, toch?” “Nee, absoluut niet,” verzekerde ik haar. “Ik wil alleen maar zijn pik zuigen.” Ze huiverde alsof er een elektrische stroom door haar lichaam was gegaan. “Dat is leuk,” zei ze. “Oh God, wedden van wel. Vertel me nog eens… hoe, uh, groot is hij?” Rebekka giechelde en hield haar handen een respectabele afstand uit elkaar. Ik floot scherp, alsof ik onder de indruk was. “Hoe dik?” Ze maakte een cirkel met haar duim en wijsvinger ongeveer ter grootte van een halve euro. “Man oh man,” zei ik. “Die jongen heeft wat vlees aan zich.” Rebekka keek me aan met de vreemdste uitdrukking op haar gezicht. “Vind je dat leuk om te doen?” “Oh, ja. Ik ben zoals jij. Een ongeneeslijke pijper.” Rebekka verschoof op haar stoel en sloeg haar benen over elkaar. De kamer was plotseling ongemakkelijk warm geworden voor ons beiden. “Ja,” stemde ze afwezig in. “Dat is mijn favoriete bezigheid.” “Weet je wat ik leuk vind?” vroeg ik. Ze ging hier van houden. “Ik vind het leuk als een jongen niet echt hard is als je begint, zodat je hem groot en hard kunt voelen worden in je mond. Dat is ongelooflijk.” Rebekka rolde haar hoofd naar achteren en zuchtte lichtjes. “Ja, dat is gaaf,” fluisterde ze. “Maar ik vind het leuk als hij vanaf het begin keihard is. Weet je hoe ze soms zo hard worden dat je je afvraagt of hij gewoon gaat ontploffen en je denkt dat de jongen, zeg maar, ongelooflijke pijn moet hebben. Alles steekt uit, je kunt elke richel en ader voelen en je mond is zo vol.” Ik zwijmelde een beetje. Ik begon mijn objectiviteit te verliezen. “Het is grappig,” zei ik langzaam. “Als een jongen in je mond komt, is het altijd een verrassing. Ik bedoel, je weet dat het gaat gebeuren, maar het lijkt altijd eerder te gebeuren dan je verwachtte, en er is altijd twee keer zoveel als je dacht dat er zou zijn. Je laat je mond gewoon vollopen met dat spul dat erin wordt gepompt en, voor een seconde, weet je niet wat je ermee moet doen. Het lijkt verboden om te slikken en je moet… iets in jezelf overwinnen om het te doen. Een of ander taboe. Maar, als ik het doorslik, krijg ik… ik weet niet, ik krijg wat vreemde ideeën.” “Zoals wat?” zei Rebekka. “Oh, alsof het niet alleen zijn sperma is. Soms denk ik graag dat het een stukje van zijn ziel is dat hij aan mij geeft. Een onvervangbaar element van zijn wezen. En het is alsof, wanneer ik het eet, dat deel van hem in mij komt en voor altijd een deel van mij wordt.” Er viel een volle minuut stilte tussen ons. “Pieter?” zei Rebekka uiteindelijk. “Hmm?” “Wil je iets vreemds horen?” “Zeker.” “Telkens als ik aan jou en Jan samen denk, dan…” “Word je opgewonden?” “Ja.” “Dat is niet zo vreemd. Telkens als ik aan mij en Jan samen denk, word ik ook opgewonden.” “Ja, maar hij is mijn vriend.” “Wrijf het er niet in.” Rebekka lachte en zei: “Ik wou dat er een manier was waarop we konden delen.” Ik kon niet geloven dat ze dat zei. Hier was ik, bezweet en nerveus aan het bedenken hoe ik dat onderwerp moest aansnijden, en toen slaagde ik erin de woorden recht in Rebekka’s mond te leggen zonder echt moeite te doen. Ik denk dat ik daar bonuspunten voor verdien. “Er is een manier, Rebekka,” zei ik. “Ik heb een plan dat zo gek is dat het misschien wel werkt.” De volgende avond bevond ik me in Rebekka’s kast, wachtend tot ze thuiskwamen zodat het plan kon doorgaan. Rebekka had verrassend weinig weerstand geboden tegen het plan. Omdat ik zelfs mijn eigen motieven niet analyseerde, overwoog ik de hare ook niet te nauwkeurig. Wat de reden ook was, Rebekka wilde dat ik dit deed. Dus ik wachtte. Mijn stemming was neutraal en mijn geest was leeg. Ik droeg geen horloge, dus tijd betekende niets voor mij. Later, het kon vijf minuten of vijf uur zijn geweest voor zover ik wist, hoorde ik de voordeur opengaan. Jan en Rebekka kwamen luidruchtig het appartement binnen. Ze lachten en praatten luid en ik vermoedde dat ze gedronken hadden. Dat was goed. Dat kon dit alleen maar makkelijker maken. In de kast onderdrukte ik een hoest en strekte langzaam mijn rechterbeen, dat in slaap was gevallen. Ik was niet ongeduldig. Ik had de hele nacht in de kast kunnen wachten als dat nodig was. Toen ging de slaapkamerdeur open en ging het licht aan. Ik kroop naar achteren in de kast. De kastdeur had brede horizontale houten lamellen. Ik kon naar buiten kijken, maar…
Ik wist dat dit ook betekende dat Jan kon binnenkijken. Dus hurkte ik achterin tussen Rebekka’s funky zwarte feestjurken. Ik kon verdomme niets zien, en het enige wat ik kon horen was Rebekka’s gehaaste ademhaling en dat onmiskenbare kleine kreuntje dat ze maakt als je haar nek kust. Ik voelde een korte steek van jaloezie, maar liet het los. “Wacht,” zei Rebekka na een paar minuten. “Ik heb een verrassing voor je.” “Een verrassing?” zei Jan. Rebekka verliet de kamer en kwam een paar seconden later terug. Ik hoorde Jan lachen. “Wat ga je daarmee doen?” vroeg hij. “Mij temmen als een leeuw?” Ik kon het niet langer verdragen. Ik moest het zien, ongeacht het gevaar. Ik gluurde door de latten. Jan’s shirt was uit en ik huiverde toen ik voor het eerst zijn stevige, naakte vorm zag. Zijn broek was weg en hij droeg paisley boxershorts. Een donkere pluk schaamhaar was door de gulp gekropen en ik staarde ernaar, gefascineerd. Rebekka zag er ook geweldig uit. Haar make-up was verleidend uitgelopen en haar haar was verward. Ze was topless, nu alleen gekleed in haar korte rok en zwarte kousen. Ze hield een keukenstoel vast. Ze zette de stoel in het midden van de kamer en verdween uit het zicht. Toen ze terugkwam, bungelden de handboeien aan één vinger. “Jongen, je houdt van die handboeien, nietwaar?” zei Jan. “Ga zitten,” beval Rebekka ferm. Jan gehoorzaamde en legde zijn handen achter de stoel zodat ze hem kon boeien. Rebekka rende de kamer uit en kwam terug met wat touw. Het touw was mijn idee geweest. Ik was bang dat de handboeien niet genoeg zouden zijn om Jan in de stoel te houden. “Waar is dat voor?” vroeg Jan. “Extra beveiliging,” zei Rebekka terwijl ze Jan’s borst aan de achterkant van de stoel bond. “Zodat je geen stoute jongen kunt zijn en kunt ontsnappen.” Ze trok zijn shorts uit. Jan’s penis sprong eruit en wees naar de hemel. Rebekka bond toen Jan’s benen aan de poten van de stoel met een ander stuk touw. “Oh Jezus, Rebekka,” smeekte Jan. “Kom hier.” “Shh, schatje,” zei ze in haar perfecte baby-pop stem. “Wees geduldig.” Ze stond op en liep weer uit het zicht. Ik keek toe hoe Jan tegen zijn boeien kronkelde. Rebekka verscheen weer achter hem en bond een dikke lap stof over zijn ogen. Jan, nu geblinddoekt, zwiepte zijn hoofd wild heen en weer. “Oh ja, schatje,” kreunde hij. “Nog één minuutje, lieverd,” fluisterde Rebekka. Ze stond op en liep naar de kastdeur. Mijn hart bonsde pijnlijk in mijn borst. Mijn bloed was heet van angst en anticipatie. Ik trilde oncontroleerbaar. Voor de eerste keer dacht ik na over wat ik ging doen in termen van dat het echt was. Al mijn planning leek hypothetisch, nu ik geconfronteerd werd met de onmiskenbare realiteit van wat ik voor mezelf had opgezet. Het was te laat om terug te keren. Rebekka opende de kastdeur. Ze zag er net zo slecht uit als ik me voelde. Impulsief kuste ik haar. Toen ging ik op mijn knieën voor Jan zitten. “Rebekka?” zei hij. Ik verstijfde, doodsbang. Ik had hem bijna geantwoord. Ik keek naar zijn penis, die als een wichelroede naar mijn gezicht wees. Het was tegelijk vertrouwd als mijn eigen en weerzinwekkend vreemd. Hij was merkbaar groter dan ik. Deze ontdekking was zowel opwindend als verontrustend. Hij was in de staat die Rebekka me eerder had beschreven; zo hard dat hij klopte. Ik wist hoe dat voelde, druk zo intens en heerlijk dat het bijna ondraaglijk was. Ik wist hoe het zou voelen om een warme mond daar omheen te hebben. “Waar ben je?” zei Jan, waardoor ik opnieuw verstijfde van pure angst. Ik ademde diep en stilletjes totdat de angst mijn hoofd verliet. Ik leunde naar voren en snoof. De verrassende muskusachtige geur van zijn gretige penis riep vreemde associaties op. Ik likte mijn lippen. Het was tijd. Ik kuste de top van zijn penis, mijn lippen langzaam heen en weer bewegend over de punt. Jan huiverde, en deze huivering ging van zijn lichaam door het mijne. Ik trok me terug. Het was te veel. Jan bewoog zijn heupen wild, zich blindelings naar voren stotend. Ik realiseerde me hoe gemakkelijk het zou zijn, ik opende mijn mond en hij gleed er zo in. In het begin was het gevoel van mijn mond vol met de huid van een andere man zo schokkend dat ik bijna kokhalsde. Ik sloot mijn ogen en probeerde mezelf te centreren, maar Jan bleef stoten, mijn mond neukend, alsof hij me probeerde te verstikken. Ik begon weer in paniek te raken. Ik wilde mijn handen op zijn heupen leggen zodat hij zou stoppen, maar ik was bang dat hij zou merken dat ik niet Rebekka was als ik hem aanraakte. Ik wilde overgeven. Ik wilde wegrennen. Ik wilde gaan liggen en mijn ogen sluiten en al deze gekke shit vergeten. Maar in plaats daarvan zoog ik. Jan kalmeerde onmiddellijk, werd stil. Mijn paniek ebde langzaam weg. Dit was veel draaglijker. Ik zoog op hem als een stuk hard snoep. Hij kronkelde lichtjes en kreunde hardop. Nu kon ik me concentreren op wat ik aan het doen was. Ik begon een zeer bewuste imitatie van Rebekka, herinnerend hoe ze dit bij mij had gedaan. Ik legde mijn lippen over zijn tanden en bracht mijn hoofd op en neer op hem, mijn tong wild over alle richels en hobbels van zijn lul bewegend. “Oh God,” kreunde Jan. Dit voedde mijn verlangen. Ik ging sneller op hem naar beneden, zuigend en likkend met waanzinnige gretigheid, mijn hoofd met duizelingwekkende snelheid bewegend. Jan boog zijn rug in zijn stoel en stootte dieper in mijn mond, bijna in mijn keel. Rustig aan, zei ik tegen mezelf. Rebekka doet dit mooi en langzaam. Dus vertraagde ik bijna tot stilstand, mijn mond om hem heen aanspannend en agonisch trage cirkels rond de top makend met mijn tong. Toen stopte ik. Ik hield gewoon vast.
Ik had hem in mijn mond en voelde hem trillen. “Rebecca,” hijgde Jan. In mijn hoofd was ik haar. Ik probeerde me voor te stellen welke gedachten door haar hoofd zouden gaan als ze dit doet, en ik probeerde die gedachten de mijne te maken. Ik hou zoveel van je, Jan, is dit goed? is dit goed voor jou? maak ik het fijn voor je? Peter was weg. Ik was nu Rebecca. Ik voelde haar vreugde bij het aanraken van een van de mooie mensen, warm en vol omdat ik nu het middelpunt van Jans wereld was. Ik was nu mooi. Om te voeden van schoonheid is om mooi te worden omdat ik dit net zo goed kan als elk van de mooie meisjes. Beter zelfs, omdat lelijke meisjes zoals ik de beste minnaars maken. Ik heb geen liefde voor mezelf, dus ik kan al mijn liefde aan hem geven. Ik weet dat hij me nu nodig heeft, ook al heeft hij me eigenlijk helemaal niet nodig. Geef me je schoonheid, Jan. Geef me je ziel. Minnaar… Ik ben je kleine meisje. Maak me je kleine meisje. Ik voelde zijn eerste spasme en wist dat het ging gebeuren, maar, net zoals ik had gedacht, was het te veel, te snel. Mijn amandelen werden gebaad in de eerste melkachtige spuiten van Jans orgasme. Toen kwam er nog een… en nog een. Het was plakkerig en zout en dik. Ik voelde het in een stroperige stroom door de schacht van zijn penis stromen. Ik opende mijn ogen en was geschokt door mijn omgeving. Mijn mond was vol, maar nog steeds stroomde de gelatineuze vloeistof in mij. Voor een paar seconden wist ik niet wie ik was, de schok was zo groot. Een deel van mij was nog steeds Rebecca, maar een deel van mij was gewoon een verward niemand met een mond vol sperma. Toen slikte ik en de warme slijm vloeide mijn keel in naar mijn maag. Ik zoog op Jan totdat hij klaar was, hem leegmelkend omdat ik wist dat dat was wat Rebecca deed. Ik stond op. Rebecca stond bij haar slaapkamerdeur en wenkte me om naar haar toe te komen. Ze pakte me stilletjes en trok me de woonkamer in. We deden de deur dicht en lieten Jan vastgebonden waar hij zat. Ze gooide me op de bank. Mijn broek werd ruw naar beneden getrokken en Rebecca ging op mijn schoot zitten. Ze was daar zo nat dat ik het nauwelijks voelde toen ik naar binnen gleed. Er was totaal geen wrijving. Maar ze was zo heet… “Ik hou van je, Peter,” fluisterde ze. “Ik hou van je.” Ze kuste me hongerig en ik weet dat ze hem op mijn lippen probeerde te proeven. Ze wiegde heen en weer op mijn schoot niet meer dan drie keer voordat ik in haar explodeerde, haar vullend zoals Jan mij had gevuld. Ze bleef wiegen totdat we allebei leeg waren. “Ik hou van je,” bleef ze zeggen, me overal op mijn gezicht kussend. “Oh, Peter, ik hou van je.” Het was allemaal voorbij.