Het Huis van Heer Netrikos, de Gouden Draak van het Oosten, was een bezienswaardigheid. Uitgehouwen door de tijd en vervolgens gereconstrueerd door metselaars over drie eeuwen, was de grot waarin de heer resideerde een meesterwerk en een kakofonische mix van de stijlen die hij door de jaren heen had bewonderd. Zuilen van wit marmer ondersteunden de gewelfde fresco plafonds. De ingang in de bergwand glinsterde met goudvlekken ingelegd in gebeeldhouwd steenwerk van lang overleden dwergen. Zijn kasteel wemelde van het leven, drakengeboren en kobold dienaren haastten zich om hun dagelijkse taken uit te voeren en het enorme huis schoon te houden voor hun meester. Op dit moment lag Heer Netrikos in zijn privébad diep in het hart van de berg. Hij had een rustdag genomen en liet zijn administratie over aan zijn vertrouwde assistenten. Niemand mocht de heer storen, tenzij om hem eten of thee te brengen. Het bad werd gevoed door een natuurlijke warmwaterbron die door magie werd omgeleid. Drie drakenkopvormige uitlopen langs de achterwand goten water over zijn gouden schubben terwijl de heer in zijn bad lag. Zijn achterste helft was bijna volledig ondergedompeld, de voorkant van zijn lichaam rustend op een van de grote planken aan beide uiteinden van het zwembad. Zijn stekelige staart zwaaide lui heen en weer terwijl hij ontspande. Oh, hoe hij wenste de hele dag in het kokende water te blijven, met de zon die door het hoge glazen plafond op hem scheen. Stralen van rood en geel vulden de badkamer met golvende kleuren die weerkaatsten op de mozaïekmuren. Hij draaide zich op zijn rug en strekte zijn vleugels uit. Zijn rechtervleugel hing over de muur en stuurde druppels water over de betegelde vloer terwijl de linker vleugel de waterstromen afweerde. Heer Netrikos reikte over de rand van het bad naar de vloer en pakte een kleine kwartsbel van een dienblad dat daar was achtergelaten. Hij hield het voorzichtig tussen twee klauwen en gaf het een schud. De gouden klepel binnenin tingelde tegen de kristallen wanden, wat een hoge, zoete klank produceerde die de badkamer vulde en de deur uit sijpelde. De bel riep een van zijn gouden drakengeboren dienaren om aan zijn behoeften te voldoen. Zodra hij zeker was dat het geluid zijn beoogde ontvanger had bereikt, ontspande de heer zich weer in zijn bad. Hij strekte zijn lange achterpoten, klauwen spreidend en moeiteloos door het water snijdend. Hij had zijn meer uitgebreide en delicate sieraden verwijderd om te baden, maar enkele ringen sierden nog steeds zijn grote vingers en tenen. Gedraaide koperen piercings kronkelden als wijnstokken rond en door zijn oren. Hij zag eruit als het toonbeeld van luxe, een ware draak die over zijn schat en koninkrijk regeerde. De heer krulde zijn nek in een koninklijke boog toen zijn gevraagde dienaar de kamer binnenkwam. Orryn was gekleed zoals iedereen in zijn binnenste cirkel – delicate gouden kettingen lieten de doorschijnende zijde als water van zijn huid vloeien en lieten niets aan de verbeelding over. Zijn brede heupen en grote lul zwaaiden heen en weer terwijl hij de kamer binnenliep. Een stekelige kam bezaaid met fonkelende witte edelstenen deed hem schitteren in het zonlicht dat naar binnen scheen. “U riep, mijn Heer?” De gouden drakengeborene knielde met gracieuze gehoorzaamheid voor zijn meester. Zijn stem was soepel en helder als de bel die hem had geroepen. Netrikos keek langs zijn lange snuit naar de dienaar. Zijn vurige ogen gleden over het naakte lichaam voor hem. Hij had oorspronkelijk gepland om wat vlees te laten brengen, maar het zicht voor hem bracht andere ideeën naar de voorgrond van zijn gedachten. Zijn buik roerde zich van lust en hij ontblootte zijn witte tanden met een grijns. “Kleed je uit en kom in mijn bad. Ik heb je aanraking nodig,” beval de heer. Orryn gehoorzaamde stilzwijgend. Hij maakte de twee kettingen los die zijn zijden kleding op zijn lichaam hielden en liet ze op de grond fladderen. Hij was op blote voeten en klom de kleine trap op die aan de zijkant van het bad was geïnstalleerd. Hij stapte op de hoge plank naast de drakenheer, tot aan zijn middel in het bijna kokende water. “Waar wilt u mij hebben, meneer?” De drakengeborene keek met zoete zilveren ogen omhoog, smekend om zijn bevel. In plaats van hem te instrueren, pakte Heer Netrikos hem met één hand op en plaatste hem op de basis van zijn staart, net achter zijn anus en de spleet die zijn lul bevatte. “Vermaak me,” beval hij. Onmiddellijk ging de drakengeborene aan het werk. Zijn handen landden op de harde richels van de schede van de heer en zijn duimen begonnen in de schubben te masseren. Hij zat schrijlings op de staart van zijn meester, zijn lul en ballen gedrukt tegen de zachte ingang van zijn cloaca. Netrikos gromde zijn instemming om door te gaan. Zijn eigen lid begon de opening van zijn schede uit elkaar te duwen, de puntige top blootgesteld aan de stoomachtige lucht. Orryn likte het stijve roze vlees van de lul van zijn heer terwijl het verder uit zijn schuilplaats gleed. Hij wreef met beide handen over de dikke schacht, zijn borst tegen de onderkant drukkend terwijl hij zijn heupen tegen de basis ervan stootte. Hoe groot hij ook was voor een drakengeborene, hij werd overschaduwd door het lid van zijn meester. Hij kon nauwelijks zijn armen om de gehele lengte ervan slaan om het roze vlees te strelen. Orryn’s lul paste perfect in de kleine V die gevormd werd aan de basis van Netrikos’s spleet. Hij stootte zachtjes in de natte holte terwijl hij nog steeds zijn meester streelde. Hij drukte zijn tong in het kleine, lekkende gaatje aan de top van zijn lul. De drakengeborene likte elke druppel brandende, heldere voorvocht op die eruit kwam alsof hij het nodig had om te leven. “Jaaa,” spinde Heer Netrikos. De lange, benige vingers van zijn vleugels krulden en zijn rug boog. Hij bukte zijn dienaar bijna van zich af terwijl hij in de aanraking duwde. De mond van de heer opende zich om een hete adem stoom in de mistige lucht te laten ontsnappen. Zijn lul spande zich gretig aan terwijl Orryn nog een keer over de punt gleed met
zijn tong. Hij wilde zich begraven in iets nats en straks, maar hij zou genoegen moeten nemen met de omhelzing van zijn dienaar. Golven dreigden over de randen te spatten terwijl zijn heupen begonnen op te stoten in Orryn’s armen. Hij reikte naar beneden en wikkelde zijn klauwen om de drakenborn en zijn lul, waarbij hij ze samenkneep. Orryn’s greep verslapte terwijl hij werd gesmoord tegen de gladde kop van zijn meester’s lul. De heer neukte een rommelig ritme tegen de torso van de drakenborn, zijn voorvocht doordrenkte de gouden schubben. Hij gromde een halfslachtige waarschuwing voordat hij zijn zaad op het kleine lichaam van de dienaar losliet. Stralen van wit sperma pulsten uit zijn top, besmeurend de bijna verstikte drakenborn die hij nog steeds strak tegen zijn lul kneep. Een brul van genot scheurde door zijn longen. Zijn vleugels strekten zich weer uit voordat ze ontspanden tegen zijn zijden. Zijn orgasme was binnen enkele seconden voorbij, maar het badwater was troebel van zijn sperma. Orryn viel achterover in het water zodra hij werd losgelaten. Hij hapte naar lucht, zijn borst hijgend terwijl hij tegen de muur van het bad zat. Zijn eigen kleine lul was nog steeds hard en lekte, maar hij leek het niet op te merken. Honger rommelde in de maag van de draak en hij hief zijn hoofd om naar het kleine lichaam naast zijn staart te kijken. “Vertel de koks om een schaap voor mijn lunch te koken en het naar mij te brengen. Ik heb honger.” Zijn dienaar keek vermoeid omhoog maar knikte. Hij klom uit het bad en trok zijn zijden kleren weer aan. Binnen enkele seconden was hij de deur uit en op weg naar de keukens. Heer Netrikos rolde om en stond op, liet zijn lul in het warme water zakken om de rest van zijn zaad van zijn schacht te wassen. Hij siste toen de golven tegen zijn gevoelige vlees sloegen, en al snel trok hij de lengte terug in zijn schede. Zodra de spleet was gesloten, stapte hij uit het bad en liet het bad zichzelf reinigen. Al snel werd het witbewolkte water naar de afvoer op de bodem van het zwembad gezogen, en werd het vervangen door vers bronwater. Hij kroop terug in het bad en krulde zijn achterpoten onder zichzelf, met zijn vleugels tegen zijn zijden gevouwen. Hij legde zijn hoofd tegen de rand van het bad, waarbij de keramische muren ook het gewicht van zijn lange nek ondersteunden. Hij zuchtte en ontspande zich opnieuw in het bad.