Alle personages zijn 18+ —————————————————————————————————————————- Hoog in zijn boomhut vermaakte Daan zich met een van de vele stripboeken uit zijn verzameling en luisterde naar de treurduiven buiten. Hij was uit de kelder verdreven door zijn tweelingbroer, Bram, en een zeer ongewenste gast; Willem Jansen, Brams langdurige pestkop. Hun natuurkundeleraar, meneer Phipps, had in al zijn wijsheid besloten om de langdurige rivalen samen te laten werken aan een project. Daan begreep nooit hoe leraren zo slim en tegelijkertijd zo dom konden zijn. Er was geen manier waarop de saaie man nooit had opgemerkt hoe Willem Bram behandelde. Uit de kelder worden verdreven was waarschijnlijk Brams manier om Daan veilig te houden. Willem stond bekend om zijn opvliegende karakter en snelle vuisten, en de kans dat Daan gewond zou raken was groter aangezien hij onlangs als transgender uit de kast was gekomen. Hoewel Bram beschermend was over zijn tweeling, had hij geen kans om te winnen van de pestkop. Dus was besloten dat Daan zo ver mogelijk weg zou zijn. Willem had een imposante verschijning, lang met een slank, gespierd postuur. Lang, vuilzwart haar omlijstte zijn gezicht en trok de aandacht naar een reeks piercings in zijn onderlip, uitgerekte oren en een stud in een van zijn wenkbrauwen. De lucht om hem heen ademde rebelse tienerangst, geaccentueerd door de ringen aan al zijn vingers en de zilveren ketting om zijn nek met een omgekeerd kruis. Goedkope tatoeages sierden zijn armen, met afbeeldingen van schedels en slangen en andere ruwe ontwerpen. Hij droeg gescheurde jeans die los om zijn benen hingen, zware laarzen die bij elke stap dreunden, en een zwart t-shirt met een bandlogo dat moeilijk te lezen was. Het geheel werd afgemaakt met een spijkerjack, een lappendeken van bandpatches en gevaarlijk uitziende spikes. Daan was altijd gefascineerd geweest door Willem. Hoewel het ruwe uiterlijk zijn aandacht trok, werd hij geraakt door de intensiteit in zijn ogen. Donkere ogen die een mengeling van uitdaging en amusement bevatten, alsof hij genoot van het ongemak dat hij veroorzaakte. Die ogen hielden een uitdaging in voor iedereen die het aandurfde hem aan te kijken. Toen ze elkaar kort aankeken voordat Bram Daan naar buiten leidde, voelde hij een rilling door zijn lichaam gaan; een mengeling van angst en fascinatie. Willem negeerde echter zijn aanwezigheid. Ondanks alles wat hij over Willem wist, voelde hij zich aangetrokken tot zijn aanwezigheid. Een aura van kracht omringde hem, en Daan was niet bang om toe te geven dat hij dat aantrekkelijk vond. Het voelde verkeerd gezien de omstandigheden. Schuldgevoel worstelde met zijn geweten en herinnerde hem eraan dat Willem Bram al jaren pestte. Daan voelde zich ook aangetrokken tot de diepe resonantie van Willems stem. Het geluid vulde elke kamer die hij betrad en eiste gehoord te worden. Misschien was het de aantrekkingskracht van het verboden, de opwinding van iets dat zo tegengesteld was aan Daans gebruikelijke brave persoonlijkheid. Terwijl andere jongens in hun examenklas probeerden stoer te zijn, had niemand van hen de rauwe intensiteit die Willem zo moeiteloos bezat. De achterdeur sloeg dicht en Daan keek uit het raam om Willem over de tuin te zien lopen, zijn handen diep in zijn zakken gestoken. Willem liep rechtstreeks naar de boomhut en haalde iets uit zijn zak terwijl hij naderde. Daan keek weg en hield de ingang van de boomhut in de gaten, zijn hart bonzend in zijn borst. De touwladder kreunde terwijl Willem omhoog klom. Daan drukte zichzelf tegen de muur van de boomhut, kijkend hoe de bovenkant van Willems hoofd in zicht kwam. De jongen liet iets op de vloer vallen en klom de boomhut in, zonder op te merken dat Daan naar hem staarde totdat hij vlak naast hem stond. “Oh verdomme,” mompelde Willem. Hij keek naar beneden naar de ladder en haalde toen zijn schouders op, terwijl hij de rest van de weg de boomhut in klom. “Wat dan ook. Zeg niets en ik sla je gezicht niet in elkaar.” Daan staarde naar Willem, zijn ogen wijd open, en schudde zijn hoofd. De verkreukelde bruine papieren zak, achteloos opzij gegooid, werd snel opgepakt en met een air van nonchalance geopend. Het papier ritselde terwijl Willem het opende en een ingepakt plastic zakje wiet onthulde. Zelfs vanaf waar hij zat, kon Daan het doordringende, aardse aroma ruiken. Het deed hem denken aan de geur van aarde die de wortels van de boom bedekte. Helemaal gefixeerd op alles wat Willem deed, keek hij toe hoe de tiener een glazen pijp uit zijn vest haalde en zorgvuldig de kom vulde. Hij haalde vervolgens een aansteker uit dezelfde zak, stak hem aan met een geoefende beweging van zijn duim en hield hem bij de kom. Daans ogen werden groot toen Willem een lange, afgemeten hijs nam, de rook enkele spannende seconden inhield voordat hij uitademde. Lange rookpluimen krulden en kronkelden uit zijn lippen en neusgaten als slangen voordat ze in de lucht oplosten. Dit moment was iets totaal taboe voor Daan. Hij had nog nooit iemand wiet zien roken. De geur was niet aangenaam, maar, net als de jongen die rookte, had het een vreemde, maar intrigerende aantrekkingskracht. Wat echter echt zijn aandacht trok, was de handeling van Willem die rookte – de manier waarop zijn lippen zich om de steel sloten, de bijna delicate manier waarop hij de pijp vasthield, de manier waarop zijn ogen sloten terwijl hij inhaleerde, en het subtiele openen van zijn lippen terwijl hij uitademde. Willem leunde achterover na nog een hijs te hebben genomen. Zijn ogen bleven gesloten terwijl hij de rook nog een paar seconden inhield voordat hij het uitliet. Daan vond dat de jongen er bijna koninklijk uitzag, in een ruwe en barbaarse zin. Net als enkele van de personages in zijn stripboeken had hij een vorstelijkheid en kracht die zowel intimiderend als aantrekkelijk was. Willems ogen openden en hij zag Daan staren. “Waar de fuck kijk je naar?” Knipperend schudde Daan zijn dagdroom weg en zei snel: “Niets.” Willem, terwijl hij zijn mond afveegde met de achterkant van zijn hand, vernauwde zijn blik tot spleetjes. Een felle blik boorde zich in Daan, een stille beoordeling diep in zijn bloeddoorlopen ogen. “Jij bent Brams flikker broer.” Daan ging onmiddellijk rechterop zitten.
En sneerde. “Ik ben geen flikker.” “Je was een meisje, nu ben je een jongen, toch?” vroeg Wayne. “Klinkt als flikker gedrag voor mij.” Hij pakte de pijp op en nam nog een trekje. “Wat dan ook, kerel. Doe je ding, denk ik.” Logan keek hem boos aan. Was dat een compliment of een belediging? “Wil je een trekje?” Wayne stak de pijp naar hem uit. Even verrast, bekeek Logan het heldere glas, met rode, zwarte en witte vlekken die binnenin draaiden als kleine sterrenstelsels. In de kom laaiden kleine rode gloedjes op en stierven weer. Logan schudde zijn hoofd en mompelde, “N… Nee. Dank je.” Wayne haalde zijn schouders op en bracht de pijp weer naar zijn lippen. Er was iets verleidelijks aan de manier waarop hij elk trekje nam. Logan kon niet precies zeggen wat het was dat zijn aandacht op Wayne vestigde, maar hij kon zijn ogen niet van hem afhouden. Op een gegeven moment zwoer hij dat hij het puntje van Wayne’s tong zachtjes de rand van de steel zag aanraken voordat zijn lippen eromheen sloten. Dat bezorgde Logan een rilling langs zijn ruggengraat. Er was iets oprecht erotisch aan de manier waarop Wayne rookte, waardoor Logan dichterbij wilde komen om te observeren. “Als je niet ophoudt met naar me staren,” dreigde Wayne. Zijn stem klonk vreemd en dik, maar de dreiging was duidelijk. “Sorry!” antwoordde Logan snel, zijn gezicht rood van schaamte. Hij liet zijn ogen naar de vloer zakken, maar hij kon ze daar niet houden. Het beeld van Wayne die de pijp rookte brandde in zijn hersenen. Hij moest blijven kijken. Echter, toen hij weer opkeek, staarde Wayne recht naar hem. Logan kon niet anders dan wegkijken, maar het was te laat. “Kom hier,” beval Wayne. Toen Logan aarzelde, knikte de tiener naar de stapel stripboeken en zei toen: “Pak een van die boeken en kom hier.” Logan wierp een blik op zijn weggegooide stripboek, niet zeker wat hij moest doen. Wayne’s ogen brandden in hem terwijl hij wachtte om gehoorzaamd te worden. Diep ademhalend pakte Logan de strip en liep naar Wayne. Hij stak de opgerolde strip naar Wayne uit, alleen om de pestkop zijn pols te laten grijpen en hem tussen zijn benen te trekken. Logan verstijfde. Zijn rug drukte tegen Wayne’s borst, en een arm wikkelde zich om zijn middel om hem op zijn plaats te houden. Op deze afstand mengde de geur van wiet zich met wat hij aannam Wayne’s natuurlijke geur was. Sigaretten, zweet, wiet, en een muskusachtige deodorant vormden samen een geur die uniek was voor Wayne. Een diepe blos kleurde zijn wangen terwijl hij probeerde zichzelf weg te duwen. Wayne liet hem niet los, en Logan wist niet wat hij anders moest doen. Hij kantelde zijn hoofd naar achteren om naar de tiener te kijken, maar Wayne keek niet terug. In plaats daarvan tikte hij met de hand die de pijp vasthield op de strip. “Lees.” Het verzoek was zo abrupt dat Logan weer verstijfde. Hij keek naar de strip, alsof hij het antwoord op het vreemde gedrag van de pestkop in het eerste paneel zou vinden. Wayne verschoof achter hem, leunend tegen de muur. De scherpe rand van een riemgesp drukte in Logan’s rug. Hij paste zichzelf aan in de greep van de jongen om de pijn te verlichten, maar maakte geen aanstalten om te ontsnappen. Niet wetend wat hij anders moest doen, sloeg Logan de eerste pagina van de strip om en begon te lezen. Dit was een verhaal dat hij duizend keer had gelezen, het was een van zijn favorieten. Het speelde zich af in een fantasiewereld met barbaren, dieven en duistere magie. Zijn ouders waren nerveus geweest om hem het te laten lezen, omdat de meeste personages weinig meer droegen dan lendendoeken of kleding die te veel huid liet zien. “Wie is die kerel?” vroeg Wayne tussen de trekjes door. Hij wees naar een wolf-gezicht figuur gekleed in donkere vachten die tegen een kwaadaardige tovenaar vocht. “Dat is de barbaren koning, Korgo, Zoon van de Vlakte,” antwoordde Logan. “Hij werd vervloekt door een heks om het hoofd van een wolf te hebben nadat zijn vader de zoon van de heks had gedood. Dus Korgo is op een missie om haar te vinden en de vloek ongedaan te maken.” “Waarom hebben ze haar zoon gedood?” “Hij veroorzaakte een hongersnood die de Vlaktevolk liet verhongeren, dus de koning moest iets doen. Koning Torgil, Korgo’s vader, heeft de kerel opengesneden en zijn lichaam als een vogelverschrikker opgehangen om de goden van de Vlakte te behagen. Hij liet ook de sjamanen de ziel van de zoon in een kristal plaatsen en stuurde het naar het Koninkrijk Uravia zodat de Bewakers van de Tijd hem niet konden laten ontsnappen.” Wayne hoestte met een wolk rook. “Dat is fucked up.” “Je had de afbeelding van zijn lichaam moeten zien!” zei Logan, opgewonden dat iemand anders dan hijzelf geïnteresseerd was. Hij bewoog zich weg van Wayne en doorzocht de stapel strips totdat hij degene vond die hij zocht. Deze keer was er geen aarzeling toen hij tussen Wayne’s benen ging zitten en achterover leunde. Hij bladerde door de pagina’s totdat hij bij de afbeelding kwam van Rath de Tovenaar’s ontheiligde lijk, vastgepind aan een kruis als een vogelverschrikker. Bloed en ingewanden druppelden uit verschillende wonden op zijn lichaam, en zijn gezicht was verwrongen van pijn terwijl zijn open mond van pijn huilde. Kraaien trokken aan de organen die uit zijn open buik vielen terwijl barbaarse krijgers tevreden toekeken. “Holy fuck!” riep Wayne uit terwijl hij de strip uit Logan’s handen rukte en dichter bij zijn gezicht bracht. “Dat is het meest badass ding dat ik ooit in mijn leven heb gezien! Vind je dit leuk?” Hij keek Logan met een opgetrokken wenkbrauw aan. Logan haalde zijn schouders op. “Ja. Het is mijn favoriete verhaal. Niemand in mijn familie vindt het leuk, trouwens. Mijn ouders houden niet van de naaktheid en het geweld, en Travis is alleen geïnteresseerd in anime.” “Nou, geen wonder dat je broer niet van coole dingen zoals dit houdt,” zei Wayne terwijl hij door de pagina’s van de strip bladerde. “Hij zou cool niet herkennen als het hem in zijn gezicht sloeg.” “Je
Logan vroeg gretig: “Vind je het cool?” en negeerde de steek naar zijn tweelingbroer. Wayne knikte en gaf de strip terug aan Logan. Hij nam nog een trekje van de pijp voordat hij besefte dat de wiet tot as was vergaan. “Verdomme…” kreunde hij en zette de pijp opzij. “Te lui om meer te pakken. Blijf lezen.” Logan was enthousiast om terug te keren naar de strip, maar zijn opwinding was van korte duur toen hij zich herinnerde waarom Wayne hier überhaupt was. “Moet je Travis niet helpen met het project?” Wayne rolde met zijn ogen. “Ik geef geen zak om dat verdomde project. Travis kan het zelf wel doen—Wie is dat?” Logan keek naar waar Wayne wees. De strip die hij had weggelegd om de andere te vinden, was opengevallen op een willekeurige pagina en onthulde een afbeelding van een prachtige vrouw met lang zwart haar. Er was weinig aan de verbeelding overgelaten, aangezien de vrouw een bikini droeg van dun, roze materiaal. Elk stuk bedekte nauwelijks haar voluptueuze borst of haar welgevormde heupen, met een kleine driehoek stof die haar intieme delen bedekte. “Oh,” zei Logan, terwijl hij de strip oppakte en voor zich hield. “Dat is Prinses Shanti van het Amazonerijk. Ze was een huurmoordenaar voor haar vader, maar werd moe van zijn tirannie, dus vluchtte ze naar de jungle waar ze een krijger werd voor de junglegodin. Dit leidde haar naar…” Zijn uitleg stierf weg toen iets tegen zijn rug drukte. Een stevige bult drukte tegen hem precies waar hij wist dat Wayne’s kruis was. Biologieles, en een uitgebreide internetzoektocht, hadden hem gewaarschuwd voor dit soort fysieke reacties bij mannen, maar hadden hem niet voorbereid op het hebben van iemands erectie achter hem. Een warmte verzamelde zich tussen zijn benen terwijl hij verwerkte wat er gaande was. Zijn hart bonkte in zijn borst, en zijn maag knoopte zichzelf ineen. Een deel van hem wilde wegrennen van de situatie, maar een ander deel wilde zien wat er daarna zou gebeuren. “Wil je zoenen?” vroeg Wayne plotseling. Logan’s nek draaide bijna om toen hij zich omdraaide om naar Wayne te kijken. Bloeddoorlopen ogen staarden terug naar hem met een glazige mengeling van onverschilligheid en honger. Lege pupillen verwijdde hoe langer hij naar de oudere jongen staarde, en Logan voelde de bult achter hem harder worden. Een arm gleed om zijn middel, de vingers streelden onder de zoom van zijn shirt, heel lichtjes langs zijn buik. “Je noemde me eerder een flikker,” zei Logan, terwijl hij probeerde iets te zeggen. Wayne knikte. “Ja, dat deed ik. Het kost een flikker om er een te herkennen, weet je?” “Je bent de pestkop van mijn broer!” wierp Logan tegen, terwijl hij snel probeerde te herstellen van de vreemde onthulling. Toch vond hij zichzelf draaiend om op Wayne’s schoot te zitten. Verlangen brandde in zijn maag, en hij wilde heel graag zijn handen over Wayne’s borst laten glijden. “Je broer is een klootzak en een creep,” zei Wayne, met een stem die klonk alsof die van diep binnenin hem kwam. Hij trok Logan dichter naar zich toe, waardoor zijn opwinding toenam terwijl zijn kruis tegen Wayne’s erectie drukte. “Hij verdient wat hij krijgt. Vraag het maar aan enkele meisjes op school en je zult het begrijpen. Maar ik wil het niet meer over hem hebben.” Het was meer dan duidelijk wat Wayne wilde. Zijn heupen bewogen omhoog in Logan’s kruis, waardoor hij naar adem hapte. Een scherpe golf van genot schoot door hem heen terwijl ze tegen elkaar aanwreven. “Oh verdomme,” kreunde Wayne, zijn stem dik van opwinding. Hij boog zijn hoofd en kuste Logan diep, zijn tong dwingend in de hijgende mond van de jongen. Logan kreunde zachtjes terwijl zijn lichaam begon te tintelen. Hij was nog nooit eerder gekust en het voelde alsof hij smolt in de hitte van Wayne’s mond. Het koude metaal van Wayne’s lipringen mengde zich met de warmte van zijn verrassend zachte mond. Zijn tong begon de binnenkant van Wayne’s mond te verkennen, proevend naar de nasmaak van scherpe wietrook die daar bleef hangen. Het duurde niet lang voordat Logan zichzelf op zijn rug vond met Wayne bovenop hem. Wayne’s hardheid drukte tegen hem aan terwijl de kus intenser werd. Ze kreunden in elkaar terwijl hun lichamen samen bewogen in een ritme dat bijna primitief aanvoelde. Logan’s handen verstrengelden zich in Wayne’s lange haar, de jongen dichter naar zich toe trekkend terwijl hij tegen hem aan schommelde. Bloed stroomde door zijn aderen terwijl onbekende sensaties door hem heen raasden. Hij voelde zich alsof hij in brand stond en de enige manier om de vlammen te blussen was zichzelf te verliezen in Wayne. Zijn rug boog zich terwijl hij de ruwe handen van de oudere jongen onder zijn shirt voelde glijden, zijn binder over zijn borsten duwend. Eeltige handpalmen en ruwe vingers verkenden de zachte heuvels, plagen de gevoelige huid en stuurden een golf van hitte door Logan’s lichaam. Hij herkende nauwelijks het geluid van zijn eigen stem terwijl hij naar meer hijgde terwijl Wayne met zijn duimen over de zijdeachtige huid van zijn tepels cirkelde. Logan was hulpeloos onder de pestkop. Het enige wat hij kon doen was zich vastklampen terwijl Wayne zijn lichaam verkende, hem proevend alsof hij uitgehongerd was. Hij voelde zich alsof hij werd verslonden, zelfs toen de andere jongen zich terugtrok om zijn borst te kussen. Zonder de erectie om tegenaan te wrijven, kon Logan alleen maar achterover liggen en toekijken hoe Wayne’s lippen zich om een van zijn gezwollen tepels sloten. Het beeld deed hem denken aan de manier waarop hij de steel van de pijp in zijn mond nam. Scherpe tanden beten in het zachte vlees, een kreun diep uit Logan trekkend. Hij voelde zijn lichaam trillen terwijl Wayne beet en zoog, een obscene spoor van blauwe plekken achterlatend. Logan voelde zijn lichaam spannen elke keer dat Wayne in zijn borst beet. De sensatie was als niets wat hij ooit eerder had gevoeld, en hij wilde dat het nooit zou eindigen. Wayne trok zich plotseling van hem terug, Logan naar adem happend achterlatend. Pijn klopte over zijn borst in de nasleep van de aandacht van de andere jongen. Toen hij omhoog keek, merkte hij dat Wayne zijn vest en shirt had uitgetrokken en nu bezig was zijn riem los te maken.
zijn riem. Een rilling ging door Logans gedachten bij de wetenschap waar dit naartoe ging. Hij beet op zijn lip terwijl hij genoot van het zicht op de slanke spieren en een spoor van donker haar dat verdween in een paar geruite groene boxershorts. Het verbaasde hem niet dat Wayne een gepiercete tepel had, en het enige waar hij aan kon denken was zijn tanden om het sieraad te klemmen en de pestkop dezelfde behandeling te geven die hij had gekregen. Wayne had zijn vingers op de rits toen een telefoon in zijn zak begon te trillen. Ze staarden naar de zak alsof ze door er hard genoeg naar te kijken de persoon aan de andere kant zouden kunnen laten ophangen. Wayne stopte en haalde met een angstige blik zijn telefoon tevoorschijn. Hij staarde een moment naar het scherm voordat hij opnam. “Ja? Nee, ik– Luister, pap, ik ben nog steeds– Nee. Ja. Ja… Goed, ik heb het. Ik ben er over 15 minuten. Ja, ik weet het. Dag.” Wayne hing op en trok snel zijn kleren weer aan. “Ik moet gaan. Stomme klote oude man. Kan verdomme niets doen zonder me te storen.” Hij verzamelde zijn kleren, wiet en pijp, en liep naar het luik van het boomhuis. Logan bleef op de vloer zitten, verbijsterd door de plotselinge wending van de gebeurtenissen. Zijn lichaam trilde nog steeds van de adrenaline en opwinding die net door hem heen waren gegaan. Hij wilde Wayne grijpen en hem terugtrekken, maar hij wist dat de jongen dat niet op prijs zou stellen. Vooral nu hij meer pissig leek dan toen hij binnenkwam. Voordat hij verdween via de ladder, keek Wayne omhoog naar Logan en zei: “Ik ben nog niet klaar met jou. Ik ben morgen terug. We gaan verder waar we gebleven waren.” Daarmee verdween hij via de ladder uit het zicht. Logan staarde een moment naar het luik voordat hij op zijn rug viel en naar het plafond staarde. “Wat is er in godsnaam net gebeurd?” vroeg hij zichzelf. Had hij net gezoend met de jongen die zijn broer al jaren in elkaar slaat? Hoe was dat in hemelsnaam gebeurd? Hij keek naar zijn borst en bekeek het spoor van zuigzoenen en bijtsporen die waren achtergelaten. Die zagen er zeker echt uit. Ze voelden ook echt toen hij met zijn vingers over de verheven huid ging. Wayne had bijna zijn broek uitgetrokken, en Logan zou dat goed hebben gevonden?! Hij was zo in het moment opgegaan dat hij deze eikel zijn gang had laten gaan. Schuldgevoelens zouden moeten opkomen, wetende dat hij Travis op de ergst mogelijke manier bijna had verraden, maar in plaats daarvan kon hij alleen maar denken aan hoe graag hij het opnieuw wilde doen. “Verdorie,” mompelde hij tegen zichzelf terwijl hij opstond en de ladder afdaalde. Hij zat zo in de problemen. Travis zou woedend zijn als hij hierachter kwam. Jezus, dat maakte hem alleen maar meer opgewonden. Logan moest douchen of iets doen om zijn hoofd leeg te maken. Hij moest nadenken. Hij moest uitzoeken hoe hij uit deze puinhoop kon komen. Maar hij wilde er niet uitkomen. Hij wilde precies blijven waar hij was en meer tijd doorbrengen met iemand die zo heet en gevaarlijk was als Wayne. Wat zou er beter zijn dan een cool geheim als dit? Of, als Wayne serieuzer werd, een hete, gevaarlijke geheime vriend!