Herfst was altijd al de favoriete tijd van het jaar voor Lacy van der Berg. Toen ze nog gewoon Lacy de Vries was, een normaal, gelukkig en goed aangepast kind dat opgroeide in de buitenwijken van Utrecht, hield ze altijd van het harken van de gevallen bladeren in de voortuin met haar oudere broers en haar vader, om er vervolgens met volle vaart in te duiken nadat ze de bladeren in een kleurrijke en uitgestrekte hoop hadden verzameld. Nu, op 26-jarige leeftijd, getrouwd en met een carrière, kon Lacy nog steeds niet anders dan zich als dat gelukkige en tevreden kind voelen elke herfst wanneer de bomen van kleur begonnen te veranderen en een frisse bries langzaam de late namiddaglucht overnam. Vier jaar eerder was Lacy Cum Laude afgestudeerd aan de Universiteit van Amsterdam en had ze snel een baan als accountant gevonden bij een van de grootste financiële bedrijven van de stad. Hoewel het een mooi salaris opleverde, was ze nog kinderloos en niet het type voor frivoliteiten, dus om haar vrije tijd te vullen en haar creatieve drang te bevredigen, bracht Lacy de meeste van haar weekenden door met werken in dezelfde bloemenwinkel waar ze tijdens haar studie had gewerkt. Een complete ontsnapping aan het saaie bestaan van haar 40-urige werkweek achter een computerscherm, Lacy waardeerde haar zaterdagmiddagen waarin ze bloemen arrangeerde in de winkel en leveringen door de stad deed. Niet dat het ten koste ging van de tijd die ze met Daniel, haar echtgenoot van twee jaar, kon doorbrengen. Hij had een drukke carrière bij een ingenieursbureau en bracht het grootste deel van zijn weekenden door met studeren voor de avondlessen die hij volgde om zijn MBA te behalen. Hoewel Lacy van der Berg de Nederlandse droom leefde van een goede baan, een nieuw huis en een knappe en ambitieuze echtgenoot, voelde Lacy telkens wanneer ze door die woonwijken reed en die naamloze kinderen in hun tuinen zag spelen terwijl ze leveringen voor de winkel deed, dat er iets ontbrak in haar leven. Nauwelijks vijf voet lang en licht tenger, moest Lacy zich inspannen om over het stuur van de bezorgwagen te kijken terwijl ze door de stad reed. “Je bent zelf nog een kind,” probeerde ze vaak te rationaliseren, hoewel ze wist dat 26 net zo snel 46 kon worden. “Het is gewoon je zelfvertrouwen, of het gebrek daaraan,” wist Lacy diep van binnen, wetende dat een kind de zaken alleen maar zou compliceren terwijl zij en Daniel hun carrières probeerden op te bouwen. “Daniel heeft gelijk… zoals altijd,” mompelde Lacy bitter onder haar adem terwijl ze zich opnieuw afvroeg of ze getrouwd was omdat het moest, of omdat ze het wilde. “Niet dat we nu een kind zouden kunnen verwekken, zelfs als we het allebei wilden,” kreunde ze sarcastisch, wijzend op de niet-bestaande passie in hun relatie. “Het is al zeker anderhalve maand geleden dat we iets hebben gedaan.” Lacy had veel van de schuld daarvoor zelf geaccepteerd. Nooit comfortabel in haar eigen huid als het op haar seksualiteit aankwam, had ze zich altijd ontoereikend gevoeld met haar kleine borsten, smalle jongensachtige heupen en bleke teint. Het hielp ook niet dat Lacy een zeer introspectieve houding had en zichzelf nooit toestond om in situaties terecht te komen waarin ze niet een bepaald niveau van controle had. Terwijl haar academische prestaties floreerden, hield haar sociale leven en persoonlijke ontdekking nooit gelijke tred en helaas, zelfs in haar huwelijk, had ze zich verbonden aan een man die, net als zij, seksuele bevrediging nooit als iets zag waarvoor gewerkt moest worden. Hoewel ze haar maagdelijkheid had verloren in haar studentenkamer in haar tweede jaar van de universiteit, lang voordat ze Daniel had ontmoet, had Lacy, met haar steil kastanjebruin haar, gereserveerde charme en boekenwurmachtige uitstraling, zich nooit volledig overgegeven aan het genieten van de potentiële vruchten van haar libido. “Nog ongeveer 30 minuten te doden,” zei ze tegen zichzelf in de vrachtwagen, terwijl ze haar horloge controleerde bij een stoplicht ongeveer vijf blokken van waar haar vader een huis had gekocht na de ontbinding van het huwelijk van haar ouders. Terwijl ze naar haar mobiele telefoon reikte om te bellen en te controleren of hij thuis was, voordat ze het kon pakken, sprong het licht op groen en toeterde de auto achter haar ongeduldig. “Voor de liefde van God… Je hoeft je vader niet te bellen om hem te laten weten dat je komt… je weet dat zijn deur altijd openstaat,” berispte ze zichzelf terwijl ze door de buitenwijken van de stad reed naar het afgelegen stuk land dat haar vader nu thuis noemde.
Elliot de Vries was tweeënhalf jaar gescheiden, maar in werkelijkheid waren hij en Lacy’s moeder al lang daarvoor vervreemd geraakt. Van nature rustig, stond Elliot’s gemakkelijke en onopvallende persoonlijkheid in schril contrast met de schurende en onophoudelijke energie van zijn vrouw van meer dan 20 jaar. Corina was niet zo geweest toen ze net getrouwd waren, maar naarmate de onvermijdelijke stress van het ouder worden gecombineerd met haar eigen onzekerheden en het gebruik van voorgeschreven medicijnen, werd ze iets wat haar man, evenals haar drie kinderen, moeilijk konden verdragen. Elliot en Corina hadden de façade van hun huwelijk in stand gehouden totdat alle drie de kinderen hun studie hadden afgerond, maar zodra het nest leeg was, verspilde Elliot weinig tijd met het indienen van de papieren. In die privé momenten van zelfreflectie knaagde het echter af en toe aan Elliot hoe snel Corina zich aan een andere man had vastgeklampt en met hem was getrouwd na hun scheiding. “Een parasiet heeft een gastheer nodig… daarom is zij verder gegaan en jij niet,” concludeerde hij terecht, maar het bood weinig troost aangezien hij nu single was en in de late 40, zonder enig idee hoe hij met de datingscene moest omgaan. Niet dat het idee om zich te settelen en de kneepjes van het vak te leren met een andere vrouw iets was wat hij echt wilde verteren. Veel was er niet veranderd in de manier waarop Elliot de Vries zijn leven leidde in de jaren na de scheiding. Hij dook nog steeds met volle overgave in zijn werk als onderzoeker voor verschillende nationale tijdschriften en de 12-urige werkdagen die daarbij kwamen, weerhielden hem ervan te vaak te hameren op tekortkomingen in andere gebieden van zijn leven. Hij had besloten te…
niet vechten tegen de wens van zijn ex-vrouw om het huis te houden en hij nam zijn deel van de schikking en kocht een kleiner huis in cottage-stijl op ongeveer een half uur van Amsterdam, dat goed afgelegen was en omgeven door een prachtige rij majestueuze dennen. Wanneer Elliot wat vrije tijd had, vooral in het weekend, reisde hij naar de stad en genoot van veel culturele aanbiedingen waar Corina nooit het geduld of de wil voor had om door te zitten. Terwijl hij op die gelegenheidszaterdagen in Amsterdam was, dineerde Elliot in het centrum en probeerde ten minste de chique barscene voordat hij naar huis ging. Het was echter geen gemakkelijke taak voor hem. Op veel manieren, hoewel hij nu 49 was, zelfvoorzienend en goed geïnformeerd over veel onderwerpen, als het ging om interactie met vreemden, vooral vrouwen, was Elliot niets meer dan de onhandige 14-jarige die hij altijd was geweest. Het was pas toen hij een barman ontmoette in een van die clubs op een midzomer zaterdagavond, dat veel van diezelfde onzekerheden en nieuwsgierigheden uit zijn jeugd hem eindelijk te pakken kregen. Met de privacy die hij in zijn leven had gecreëerd, was het laatste wat Elliot Ferguson ooit dacht dat het schaamtevolle, schuldige genoegen dat hij had ontdekt hem ooit zou achtervolgen.
_____________________________________
Toen ze haar bezorgtruck de oprit van haar vader opdraaide, werd Lacy’s aandacht onmiddellijk getrokken door een grijze Lexus die naast de Oldsmobile van haar vader geparkeerd stond. “Het moet een vriend zijn of misschien een buurman of collega,” dacht ze terloops. “Wie weet,” voegde een andere interne stem toe, “misschien is hij weer aan het daten… de auto heeft Amsterdamse kentekenplaten.” Hoe graag ze ook wilde geloven dat haar vader eindelijk over zijn mislukte huwelijk heen was en weer op de markt was, omdat ze qua persoonlijkheid zoveel op hem leek, begreep ze inherent hoe ongemakkelijk het zou zijn voor iemand van zijn aard om zomaar weer in het datingcircuit te duiken. Ze parkeerde aan de bovenkant van de oprit zodat ze de logge truck niet achteruit hoefde te rijden, schakelde Lacy de motor uit en keek rond voor een hint waar haar vader zou kunnen zijn. “Je had echt eerst moeten bellen,” piepte diezelfde interne stem, maar toen liep ze al over het gazon van haar vader naar de veranda. Toen ze zag dat de voordeur gesloten was en er geen teken van leven was door de ramen aan de voorkant van het huis, nam Lacy onmiddellijk aan dat haar vader en wie zijn bezoeker ook was, op het achterdek zaten dat uitkeek over het herfstgebladerte in zijn ruime achtertuin, waarschijnlijk een geïmporteerd biertje delend zoals hij vaak deed op luie zaterdagmiddagen. Ze stapte van de veranda af en liep naar de linkerkant van het huis. Haar blik recht vooruit terwijl ze liep, neuriede Lacy voor zichzelf luisterend naar het geluid van de gevallen herfstbladeren die onder haar voeten kraakten, volledig verwachtend dat ze, wanneer ze de hoek om zou gaan, haar vader zou zien zitten op zijn favoriete terrasstoel, vriendelijk pratend met wie zijn bezoeker ook was. Pas toen ze bij die achterhoek van het huis aankwam en het afschuwelijke beeld op het achterdek zag, door de takken van een van de goed onderhouden struiken van haar vader, begreep Lacy Curtis volledig wat het betekende om haar wereld op zijn kop gezet te zien worden. Verloren in haar eigen kleine vredige stukje onwetendheid terwijl ze rond het huis liep, doorboorden de geluiden van worsteling en gehijg die de hele tijd uit de achtertuin kwamen plotseling Lacy’s trommelvliezen zodra de volle ernst van wat ze aan het aanschouwen was tot haar doordrong.
___________________________________
De 36-jarige Marco Gineffri groeide op in Amsterdam, de zoon van tweede generatie Italiaanse immigranten. Door veel opoffering en financiële zuinigheid had de familie genoeg geld gespaard om Marco naar de universiteit in Amsterdam te sturen. Marco wist dat hij homo was sinds zijn tienerjaren, maar hield het geheim totdat hij na zijn studie een baan kreeg als IT-medewerker bij een advocatenkantoor in Amsterdam. Eenmaal weg van huis en vrij van de strikte katholieke verwachtingen van zijn moeder en vader, haalde Marco de verloren tijd meer dan in. Zozeer zelfs dat hij al snel besefte dat hij een veel beter leven kon leiden door zijn lusten na te jagen met de meer dan voldoende, en vaak geheimzinnige, chique homopopulatie rond de hoofdstad van het land dan hij ooit zou doen door een computer te programmeren. De talenten die hij te bieden had, creëerden een bestaan waarin Marco nooit gebrek had aan auto’s, geld of een plek om te verblijven en de vrijgevigheid van de eindeloze rij suikerooms leek alleen maar toe te nemen met elk voorbijgaand jaar totdat hij begin 30 was. Om zijn gezicht fris en zichtbaar te houden, begon Marco te werken als barman in het Amsterdamse clubcircuit en hij had genoeg telefoonnummers verzameld om een dozijn zwarte boekjes te vullen. Op 36-jarige leeftijd begon zelfs Marco echter de onvermijdelijke druk van het ouder worden te voelen en de toenemende concurrentie voor diensten van jongens die net zo getalenteerd waren en half zo oud. Daarom, toen Marco op een avond een gescheiden man van middelbare leeftijd uit de buitenwijken van Amsterdam ontmoette in de bar waar hij werkte, die een vriendelijke uitstraling had, een latente behoefte die moest worden bevredigd, en wat hij dacht een behoorlijk bedrag aan besteedbaar inkomen, greep hij de kans om zich weer ‘jong’ te voelen. Die man bleek Elliot Ferguson te zijn. De twee konden het goed met elkaar vinden en in de loop van die zomer had Elliot meerdere keren naar de stad gereisd om de nacht door te brengen met Marco en af en toe had Elliot zijn jonge homoseksuele minnaar uitgenodigd om een weekend van afzondering bij hem door te brengen. Aanvankelijk was de relatie…
Het ging allemaal om de seks en ontdekking die Elliot zo hard nodig had. Marco bood de perfecte ervaren uitlaatklep om de latente homoseksuele verlangens te bevredigen waar Elliot zijn hele leven mee had geworsteld. In feite had Elliot destijds overhaast besloten om met Corina te trouwen en meteen kinderen met haar te krijgen, alleen maar om de knagende en diep verontrustende realiteit dat hij zich aangetrokken voelde tot mannen van zich af te schudden. Die nieuwsgierigheid is nooit helemaal verdwenen, maar met zijn carrière die zoveel tijd in beslag nam en de angst dat zijn huwelijk zou instorten en zijn kinderen erachter zouden komen, was de gedachte om ernaar te handelen nooit serieus bij Elliot opgekomen. Pas toen hij single was en al zijn kinderen hun eigen leven hadden, begon Elliot aan de moeizame en schuchtere taak van ‘om zich heen kijken’. En toen vond hij Marco. Het was een wederzijds voordelige ontdekking. Elliot was altijd nogal onderdanig geweest aan Corina en haar seksuele wensen. Het zou een dominante, alfa mannelijke persoonlijkheid zoals Marco’s vergen om Elliot in staat te stellen die verleidingen in daden om te zetten. Voor Marco was de oudere gescheiden man de perfecte remedie om zichzelf te bewijzen dat hij zijn touch nog niet had verloren. Marco en Elliot hadden bewust besloten om niet te diep in elkaars verleden of persoonlijke levens te graven en erop aangedrongen de relatie zo eenvoudig mogelijk te houden. Marco was ervan uitgegaan dat toen hij Elliot voor het weekend bezocht, de twee alle privacy zouden hebben die ze nodig hadden. Dus het kwam als een schok toen hij daar zat in een van de stoelen op Elliot’s achterdek, met de oudere man naakt op zijn schoot, kronkelend en schuddend als een lappenpop in brand terwijl hij herhaaldelijk zijn keiharde lul diep in Elliot’s bonzende kont ramde, dat een vrouwelijk gezicht hem met dodelijke schok door de struiken langs de rand van het huis zou aanstaren.
“De situatie van de lichamen was helemaal verkeerd,” was de eerste verwarde gedachte die in Lacy’s hoofd opkwam. Onderbewust had ze geweten toen ze de vreemde auto in de oprit zag dat haar vader misschien een nieuwe vriendin had en dat ze misschien iets zou onderbreken. Dus toen haar blik op haar naakte vader in de achtertuin viel, was ze niet helemaal verrast. Het was de positie waarin hij zich bevond die haar van streek maakte. Als hij met een vrouw was, waarom zou HIJ dan op haar schoot zitten terwijl ze seks hadden. Toen werd de realiteit van wat er gebeurde te veel voor haar om te verwerken en Lacy kwam op het punt van flauwvallen. Een onmeetbare ontkoppeling gierde door Lacy’s kern terwijl ze over het erf staarde naar de absurde koppeling op het achterdek. Hoewel ze duidelijk het gezicht van haar vader herkende terwijl het vertrok en draaide, veranderden Lacy’s zintuigen in brij toen ze hem voor het eerst in haar leven naakt zag en in zo’n compromitterende en grafische positie, terwijl ze zich vastklampte aan de takken van de struik om niet om te vallen. “Het is alsof hij… hij rijdt op een van die mechanische stieren die ze bij wegrestaurants hebben,” observeerde het afstandelijke en klinische deel van Lacy’s psyche. “UURRGG…AAAHH…RRHHHHH,” hoorde Lacy haar vaders zwakke en gekwelde kreten door de achtertuin schallen elke keer dat de man onder hem naar voren schokte, totdat de echo’s van Elliot’s stem verdwenen in de bomen aan de achterkant van het erf. “Je moet echt omdraaien en hier weggaan,” zei Lacy tegen zichzelf. “Maar hoe denk je in hemelsnaam dat je kunt rijden na dit te hebben gezien? Je handen trillen zo erg nu dat je recht tegen een boom zou rijden als je de oprit af probeert te komen,” antwoordde een andere stem snel. “Sluit gewoon je ogen en doe alsof dit allemaal niet gebeurt,” smeekte Lacy’s geweten, maar ze kon zichzelf er niet toe brengen haar ogen van haar vaders lichaam af te wenden terwijl het spande en schokte op de schoot van de vreemde man. Een hoorbare slik ontsnapte uit Lacy’s keel toen ze zag hoe de minnaar van haar vader zijn rechterhand tussen Elliot’s benen liet zakken en begon de oudere man zijn kruis te betasten terwijl hij zijn eigen lul diep in Elliot’s anus hield. “Ga je klaarkomen Elliot…HUH…Ga je voor me klaarkomen?” hoorde Lacy de man onder haar vader plagen terwijl hij Elliot’s gespannen erectie ruw pompte met zijn grote vuist. “YESSSS,” siste Elliot schuchter, zijn stem druppelend als gebroken glas van zijn lippen, vol schaamte en een verwrongen, oeroude lust. De zenuwen in haar lichaam vuren elke keer dat Elliot kermde, Lacy’s ogen werden wijd en haar spieren werden slap toen ze een melkachtige stroom glinsterend sperma uit haar vaders lul zag schieten terwijl de jonge vreemdeling eronder hem fel masturbeerde. “UUHHH…UUAAHHHHH,” vulde Elliot’s stem de frisse herfstlucht, zijn hele lichaam schokkend elke keer dat Marco’s vlezige vingers rustig over de eikel van zijn spuitende penis wreven. Lacy voelde haar ruggengraat in gelei veranderen toen ze zag hoe Elliot begon te wankelen naar de zijkant voordat hij als een zak aardappelen van de schoot van zijn homoseksuele minnaar op zijn knieën viel. “Je bent niet klaargekomen?” hoorde ze haar vader teleurgesteld vragen aan de man die nog steeds boven hem zat. “Ik weet het,” antwoordde de vreemdeling zakelijk. “Ik heb iets beters in gedachten.” Zo gefocust op haar vader die naakt op handen en knieën zat voor de man die hem net anaal had genomen en betast tot een orgasme, realiseerde Lacy zich niet wat de minnaar van haar vader bedoelde met zijn vreemde opmerking totdat ze opkeek en zag dat hij haar recht aankeek. Plots voelden de takken die Lacy vastgreep als de plakkerige draden van een spinnenweb en veranderde de grond eronder in havermout toen ze oogcontact maakte met de mannelijke minnaar van haar vader. Bibberend van de koele abruptheid van zijn blik, voelde Lacy een golf van emotie.
Ze was niet helemaal bekend met de situatie toen ze de steely mannelijkheid van de vreemdeling opmerkte. “In godsnaam, kijk niet…” smeekte een klein stemmetje in Lacy’s hoofd, terwijl haar ogen schaamteloos gefixeerd waren op de manier waarop de naakte man zijn penis machtig uitstak onder een hoek van 75 graden vanaf zijn kruis, de imposante omvang ondersteund door een strak passende, zwarte cockring om de basis. Zijn ogen leken Lacy te waarschuwen dat het misschien het beste voor haar was om weg te rennen voordat de zaken nog ingewikkelder zouden worden, maar ze kon zichzelf gewoon niet bewegen. Een paar seconden later was het te laat.
Gebogen op handen en knieën op zijn eigen achterdek, verward over de ongemakkelijke stilte met Marco, keek Elliot eindelijk op en zag zijn partner naar links staren. Toen hij zijn hoofd kantelde om Marco’s blik te volgen, werd Elliot’s wereld wit toen hij het verbijsterde gezicht van zijn dochter door de goed onderhouden struiken zag. De lucht stroomde uit Elliot’s longen alsof hij was gestoken voordat hij zijn voorhoofd op de houten planken van het dek liet vallen. “Jij bent Elliot’s dochter, nietwaar?” vroeg Marco, die Lacy’s gezicht herkende van verschillende foto’s in Elliot’s huis. Lacy sloot haar ogen en huiverde van zijn vraag. “Wees niet te streng voor hem,” smeekte Elliot’s homoseksuele minnaar zachtjes. “Mijn naam is Marco en ik ben een vriend van je vader.” Gevoelig voor het onvoorstelbare ongemak dat Elliot voelde, keek Marco om zich heen om iets te vinden om de oudere man mee te bedekken, maar besefte al snel dat ze allebei naakt op het dek waren gekomen. “Elliot…wil je dat ik jullie twee alleen laat?” bood Marco aan, zijn zachtheid in schril contrast met de naakte en nog steeds opgewonden houding die hij aannam terwijl hij boven zijn knielende partner stond. Een onsamenhangend en verward gestotter was alles wat uit Elliot’s mond kwam. “Het is Lacy, nietwaar?” Marco richtte zijn aandacht opnieuw op het meisje dat aan de zijkant van het huis ineenkromp. “Lacy…hij was eenzaam en zocht iets dat al heel lang ontbrak in zijn leven…het lot bracht ons soort van samen…nogmaals…wees niet te hard voor hem…hij heeft verteld hoe gelukkig getrouwd al zijn kinderen zijn…hij was dat heel lang niet. Iedereen verdient een beetje geluk in zijn leven.” Haar hoofd tolde, Lacy stond op het punt over te geven terwijl Marco’s kalme en beknopte wijsheid over het erf zweefde. Met gesloten ogen in een wanhopige poging om niet te hoeven verwerken wat zich voor haar afspeelde, stond Lacy daar, gedwongen om te baden in de trage warmte van Marco’s woorden. “Kom hierheen, Lacy…ik laat jullie twee alleen…laat me naar binnen gaan en wat kleren voor je vader halen,” bood Marco opnieuw aan. “Ik…ik denk dat ik…beter kan…gaan…ik…kan gewoon niet…” stamelde ze.