Lieve Dagboek, ik had nooit gedacht dat ik in jou zou schrijven over zoiets als dit. Het begon allemaal met een stomme fout, een fout waarvan ik nooit had gedacht dat die me in deze puinhoop zou brengen. Maar hier ben ik dan, zittend in een koude, zwak verlichte cel, proberend om er iets van te begrijpen. Het was gewoon weer een avondje uit met vrienden, niets bijzonders. We hadden het naar onze zin, lachten en maakten grappen zoals we altijd doen. Maar toen sloeg het om, en voordat ik het wist, zat ik achterin een politiewagen, mijn handen geboeid achter mijn rug. De rit naar het bureau was een waas, de flitsende lichten en het geluid van de sirenes echoden in mijn oren. Ik bleef mezelf afvragen hoe ik in deze situatie terecht was gekomen, maar hoe hard ik ook probeerde, ik kon geen goed antwoord bedenken. Toen we eindelijk bij het bureau aankwamen, werd ik behandeld als een gewone crimineel. Ze namen mijn vingerafdrukken, mijn mugshot, alles. En toen gooiden ze me in een cel, alsof ik niets meer was dan een stuk afval dat weggegooid moest worden. Terwijl ik daar in het donker zat, proberend te begrijpen wat er net was gebeurd, kon ik het gevoel van angst dat aan mijn binnenste knaagde niet van me afschudden. Ik wist dat ik in de problemen zat, wist dat ik geen idee had hoe ik mezelf eruit kon halen. En toen kwam hij binnen. Een lange, donkergetinte man met gespierde armen en een andere uitstulping waar ik mijn ogen niet van af kon houden, Agent Jansen. Hij was de bewaker die alles zou veranderen. Hij had een aura van macht om zich heen, alsof hij de baas was over alles en iedereen. Ik kon zijn ogen op me voelen, priemend met een intensiteit die rillingen over mijn rug stuurde. In het begin probeerde ik zijn blik te vermijden, deed ik alsof hij er niet was. Maar het had geen zin. Hij had me al uitgekozen, al besloten dat hij mijn leven tot een hel zou maken. “Het lijkt erop dat we een nieuwe gast voor de nacht hebben!” Hij glimlachte terwijl hij door wat papieren keek, bijna een beetje geschokt door wat hij las. “Ik zweer het! Ik heb niets verkeerd gedaan! Dit is allemaal een groot misverstand!” Ik keek naar de grond om te voorkomen dat ik naar zijn uitstulping tussen de tralies keek, waardoor het er nog verleidelijker uitzag. “Dat zeggen ze allemaal, schatje” Hij glimlachte terwijl hij door de pagina’s bladerde, “je zou hier niet zijn als je helemaal onschuldig was, toch?” “Alsjeblieft, je moet me geloven! Ik was gewoon een beetje dronken, maar ik weet zeker dat ik niets illegaals heb gedaan!” Ik slikte terwijl ik hard probeerde te herinneren wat ik gedaan zou kunnen hebben, wetende dat ik in grote problemen zat. “Hahahaha! Je weet niet eens wat je hebt gedaan, hè?” Agent Jansen lachte schor terwijl hij nog dichter bij de tralies kwam, het dossier opzij houdend terwijl zijn uitstulping tussen de tralies uitstak, bijna alsof hij het wilde laten zien. “N-nee, ik denk het niet” antwoordde ik verlegen. “Dat dacht ik al. En hier staat dat je nog geen lichaamsonderzoek hebt gehad?” “J-ja, waarom zou ik dat nodig hebben?” “Laat me je geheugen even opfrissen.” Hij zei terwijl hij zijn sleutels tevoorschijn haalde en de celdeur opende. Ik trok mijn voeten op en kroop in een hoek, bang dat hij me pijn zou doen. “Alsjeblieft, nee! Doe me geen pijn!” “Hahaha! Maak je geen zorgen, je gaat met me mee naar een andere kamer en ik zal de situatie uitleggen. Als je rustig meegaat, hoef ik je niet vast te binden. Dus, wat wordt het?” “Ik ga rustig mee…” mompelde ik. “Braaf meisje!” Hij aaide over mijn hoofd terwijl ik opstond. Ik kon niet stoppen met denken aan hoe hij me aaide en me een braaf meisje noemde, ik durfde hem niet te corrigeren, niet dat ik dat wilde. Ik liep voor hem uit, maar ik kon nog steeds zijn krachtige energie om me heen voelen, het was bijna alsof hij me droeg en vasthield. Ik merkte dat het grootste deel van het bureau leeg was, op een paar mensen bij de ingang na. Zelfs de cel was leeg. Hij bracht me uiteindelijk naar een kamer achterin. Toen we binnenkwamen, leek het op een dokterspraktijk met een ziekenhuisbed. “Laten we eens kijken!” Hij begon door mijn dossier te bladeren, “Weet je zeker dat je je niet herinnert waarom je hier bent?” “Nee meneer! Maar wat het ook was, het spijt me heel erg!” Ik slikte terwijl ik mijn ogen sloot en probeerde te herinneren. “Kleed je uit.” “Pardon!?” Ik bloosde, terwijl ik klaar was om precies te doen wat hij wilde. “Daar ben je hier voor, openbare schennis.” Hij glimlachte terwijl hij me zag blozen. “Laten we eens zien wat we in huis hebben, dan kan ik je een lichaamsonderzoek geven.” Ik bloosde terwijl ik opkeek naar zijn scherpe ogen die mijn lichaam onderzochten, ik trok langzaam mijn top uit en toonde mijn kale, bleke borst en buik. Ik knikte terwijl ik naar zijn nu opbollende kruis keek. Toen ik naar zijn gezicht keek, zag ik zijn ogen de zachte contouren van mijn lichaam volgen. Hij liep langzaam naar voren, dichter naar me toe en grijnsde. “Ga door…” Ik bloosde terwijl mijn handen langzaam van mijn kleine roze tepels naar de tailleband van mijn korte broek gingen. Ik trok ze naar voren en herinnerde me plotseling hoe ik gisteravond door mijn vrienden werd uitgedaagd om een zwerver te flashen. Ik schudde mijn hoofd om hoe stom en dronken ik was geweest. “Ik zei niet stoppen! Ga door!” Beval Agent Jansen. “Ja, meneer.” Ik boog voorover en trok mijn been omhoog, liet het eruit glijden, een van mijn handen bedekte mijn kleine piemeltje terwijl ik uit het andere been gleed en de shorts op de grond liet vallen. Ik stond naakt voor agent Jansen.
Wie mijn subtiele rondingen en petite gestalte onderzocht. “Verplaats je handen, je kunt niets voor me verbergen.” Hij grijnsde terwijl hij nog dichterbij kwam. “Ja, meneer.” Langzaam bewoog ik mijn handen naar mijn zij, waardoor mijn kleine piemeltje tevoorschijn kwam terwijl hij toekeek en naar me glimlachte. “Mijn mijn, ik had niet verwacht dat het zo schattig zou zijn,” glimlachte Jasper terwijl hij naar voren leunde en het kleine piemeltje tussen zijn duim en wijsvinger kneep. “Au!” Ik sprong op toen ik zijn warme handen dichterbij voelde komen. “Hahaha! Dat kan toch niet echt pijn doen.” “Het- het doet geen pijn, maar het voelt gewoon een beetje raar,” bloosde ik terwijl mijn kleine piemeltje hard werd in zijn handen. “Mhmm, ik zie het. Het lijkt erop dat je van raar houdt, hè?” “N-nee nee, ik gewoon…” “Hahahaha, het is goed!” Hij pakte mijn hele piemel met zijn hand en ik controleerde elke centimeter van mijn lichaam om niet klaar te komen in zijn warme handen. “Laten we eerst een lichaamsonderzoek doen.” Voordat ik iets kon zeggen of doen, voelde ik zijn handen plotseling heen en weer bewegen terwijl hij met mijn piemel speelde. Ik werd meteen hard toen zijn warme handen met me speelden en al snel kwam ik klaar in zijn handen. “Sorry! Sorry! Ik bedoelde het niet! Het was gewoon te veel!” Ik smeekte om vergeving, maar werd plotseling stil toen agent Jasper zijn met sperma bedekte vingers in mijn mond duwde. “Sssssst!” suste hij terwijl hij zijn andere hand naar zijn lippen bracht en opstond. “Nu, het komt allemaal goed, zolang je hetzelfde voor mij doet zodat we quitte staan.” “I-ik denk dat dat wel zo eerlijk is.” Ik bloosde terwijl ik hem langzaam zijn broek zag uittrekken. Ik ging op mijn knieën zitten toen zijn broek op zijn enkels viel. “Oh, je bent gewoon te gretig,” glimlachte agent Jasper terwijl hij mijn hoofd weer aaide, “Braaf meisje.” Ik kon het niet helpen om te glimlachen toen hij me weer braaf meisje noemde. Ik kon zijn muskusachtige piemel door zijn ondergoed ruiken terwijl ik begon het te kussen door zijn ondergoed heen. Ik hield zijn sterke gespierde dijen vast terwijl ik mijn neus erover wreef en mijn neus vulde met zijn krachtige geur. Ik pakte de tailleband van zijn ondergoed en trok het voorzichtig naar beneden, waardoor zijn kloppende piemel voor me loskwam. Ik leunde naar voren, mijn lippen raakten de warme huid van zijn schacht. Ik pauzeerde even, genietend van het gevoel van zijn warme zwarte piemel tegen mijn bleke witte huid, voordat ik eindelijk de top in een warme, natte omhelzing nam. Ik hoorde zijn onkarakteristieke zachte kreun, wat me meer motivatie gaf terwijl ik zijn piemel iets dieper liet glijden. Mijn tong volgde ingewikkelde patronen op zijn dikke, aderige piemel, draaiend en flikkerend over de schacht terwijl de top dieper in mijn keel ging en ik voelde hoe agent Jaspers greep op mijn haar strakker werd. Ik voelde een onverzadigbare honger terwijl ik zijn benen nog steviger vastpakte en hem dieper in mijn keel trok totdat ik zijn grote zwarte ballen op mijn onderlip voelde. Ik kon voelen dat hij op het randje stond terwijl zijn piemel in mijn strakke keel klopte. Ik intensiveerde mijn inspanning terwijl ik zijn piemel uit mijn mond haalde, bedekt met speeksel en voorvocht, en het hele ding weer naar binnen nam, terwijl ik tegelijkertijd zijn ballen vasthield en ermee speelde. Ik verwachtte dat hij in mij zou exploderen, maar er gebeurde iets vreemds. Hij trok zijn piemel eruit, pakte mijn arm, zette me rechtop en boog me over het ziekenhuisbed. “We kunnen je lichaamsonderzoek niet vergeten!” Voordat ik zelfs maar een beetje kon protesteren, stak hij zijn natte slappe piemel in mijn anus. Mijn hele lichaam spande zich volledig aan bij het eerste ongemak, maar de smaak van zijn piemel zat nog steeds in mijn mond en ik opende me gemakkelijk voor hem. Ik voelde zijn stoten, hoewel zachtjes in het begin, waren ze erg diep en ik kon voelen hoe zijn piemel mijn binnenste ontdekte. Terwijl hij langzaam sneller werd, voelde ik hoe zijn handen mijn haar grepen en eraan trokken terwijl hij sneller en sneller ging. Mijn benen waren zwak terwijl ik op mijn tenen stond en probeerde lang genoeg in balans te blijven. Ik greep het bed stevig vast terwijl hij mijn dijen met de zijne sloeg terwijl zijn piemel in mij klopte. Ik voelde hem langzamer worden terwijl hij mijn taille greep en zo diep mogelijk naar binnen ging en plotseling in mij explodeerde, mijn binnenste vulde met zijn zaad terwijl we allebei in koor kreunden. “Je bent een heel braaf meisje geweest!” Agent Jasper glimlachte terwijl hij mijn hoofd weer aaide terwijl hij zijn kleren aantrok. “Da-dank je! Ik hou van hoe groot je bent,” glimlachte ik terwijl ik op het ziekenhuisbed lag met mijn benen gespreid en sperma langzaam uit mijn gapende gat druppelde terwijl ik hijgde en op adem kwam. “Hahaha, bedankt, het voelde geweldig in jou. Trouwens, je bent vrij om te gaan, denk dat het gewoon een misverstand was,” glimlachte hij terwijl hij zich aankleedde en vertrok, vlak nadat hij mijn hoofd had geaaid en me een “braaf meisje” had genoemd.