Ik voelde de behoefte om een schattig verhaaltje te schrijven. Ik hoop dat je ervan geniet. Dit is een fictief verhaal. Alle namen, plaatsen en situaties zijn verzonnen. Geen van de personages is jonger dan achttien (18) jaar.
Greg was in de garage bezig aan zijn truck, toen een vriend van zijn broer de oprit opreed. Toen Greg zag dat Morgan uit de auto stapte, kwam hij onder de motorkap vandaan. “Hey, Morgan.” De jongen zwaaide even, liep de garage in en naar Greg toe. “Hoi. Is Jarod nog hier, of is hij al naar zijn moeder gegaan?” Greg legde de moersleutel die hij gebruikte op een verrijdbaar karretje naast de truck. “Sorry, hij is al weg.” Hij kon nooit begrijpen waarom, van alle jongens die zijn broer had gedate, Morgan er niet een van was. Hij mocht Morgan, het was een aardige jongen, ondanks dat hij soms vermoeiend kon zijn, en waarschijnlijk als erg schattig werd beschouwd, als je van jongens houdt. Morgan is achttien, 1,73 meter, slank, met steil zwart haar dat over zijn schouders valt. Hij droeg een rood overhemd met knopen, waarvan er maar twee dicht waren, denim heupbroeken en zwarte enkelsneakers met groene veters. Hij pakte een bougie en een moersleutel van het karretje en probeerde de te kleine moersleutel op de bougie te laten passen. “Ik denk dat er nog wat spullen van mij in zijn kamer liggen, mag ik gaan kijken?” Greg nam de bougie en moersleutel van Morgan en legde ze terug op het karretje. “Natuurlijk.” Hij opende de deur en riep naar binnen. “MAM…MORGAN IS HIER! HIJ MOET WAT SPULLEN ZOEKEN DIE HIJ MISSCHIEN IN JARODS KAMER HEEFT ACHTERGELATEN!” Zijn moeder riep terug. “STUUR HEM MAAR DOOR!” Greg gebaarde Morgan naar binnen. “Daar ga je. Neem je tijd, zorg ervoor dat je alles hebt.” Morgan glimlachte naar Greg toen hij langs hem liep. “Dat zal ik doen.”
Greg was weer onder de motorkap van zijn truck toen zijn moeder de deur opendeed en Morgan weer de garage in liet, met een klein doosje met zijn gevonden spullen. Morgan keek over zijn schouder naar Gregs moeder. “Bedankt, nogmaals.” Zijn moeder glimlachte. “Altijd. Als je denkt dat er nog iets anders is dat je hebt achtergelaten, laat het me weten.” Ze draaide zich om naar Greg. “Hé lieverd, je vader en ik vroegen ons af, wanneer vertrek je naar het strand?” Greg dacht er even over na. “Ik dacht heel vroeg op zaterdag, om de drukte voor te zijn.” Ze zwaaide naar Morgan en sloot de deur. Morgan zette de doos in zijn auto en ging naast Greg staan, die over de spatbord van zijn truck leunde. “Ga je naar het strand?” Morgan pakte een schroevendraaier die op de luchtfilter lag en begon te zoeken naar een schroef die paste. “Je hebt zoveel geluk.” Van onder de motorkap zei Greg: “Niet zo gelukkig, het is een werkvakantie.” Hij vond een schroef op de motor die bij de schroevendraaier paste. “Hoezo?” Greg pakte snel de schroevendraaier van Morgan en legde hem terug op het karretje. “Moet je alles aanraken?” Morgan haalde zijn schouders op. “Het lag daar gewoon.” Greg leunde tegen zijn truck. “Een van mijn ooms is overleden en heeft mijn vader zijn strandhuis nagelaten.” Hij schudde zijn hoofd. “Het heeft werk nodig.” Hij pakte een onderdeel van het karretje, bekeek het en legde het weer terug. “Het plan is, zodra het in goede staat is, zullen mijn ouders het verkopen.” Morgan pakte een willekeurig onderdeel van het karretje en gaf het aan Greg. “Dus, je zult nog steeds op het strand zijn.” Greg nam het onderdeel, wetende dat het niet het onderdeel was dat hij zocht, en legde het terug op het karretje. “Ik denk niet dat ik veel tijd zal hebben voor plezier. Ik zal aan het huis werken, fulltime werken bij een dealer die mijn baas daar heeft, en werk plannen met aannemers.” Hij pakte het onderdeel dat hij nodig had en leunde weer onder de motorkap. “Klinkt dat nog steeds leuk?” Morgan kruiste zijn enkels. “Misschien heb je gewoon iemand nodig om je te helpen. Iemand om voor het huis te zorgen en boodschappen te doen, zodat jij alles gedaan krijgt.” Greg wierp een blik op Morgan. “Heb je iemand in gedachten?” Morgan keek naar de vloer. “Ik zou het doen.” Greg schudde zijn hoofd. “Ik weet zeker dat je andere plannen had voor de zomer.” Morgan haalde zijn schouders op. “Nee, dat heb ik niet. Mijn ouders zeiden dat ik de zomer vrij kon nemen voordat ik een baan ging zoeken, en mijn vader zou het geweldig vinden als ik je zou helpen met…” Hij maakte aanhalingstekens in de lucht. “…mannenwerk.” Hij hield zijn armen recht uit naar zijn zijden. “Bovendien vind ik het niet erg om voor een huis te zorgen, ik kan er zijn met aannemers als jij aan het werk bent.” Hij pakte de schroevendraaier weer op. “En ik kan koken.” Greg lachte en nam de schroevendraaier van hem af. “Ik zal erover nadenken.” Hij legde de schroevendraaier op het karretje. Morgan liep terug naar zijn auto. “Nee, dat doe je niet.” Hij stapte in zijn auto, reed de oprit af en reed de straat uit.
Die avond tijdens het diner praatten Greg en zijn ouders over het huis aan het strand, toen hij zijn gesprek met Morgan ter sprake bracht. Hij lachte even. “Kun je geloven dat Morgan voorstelde om mee naar het strand te gaan? Hij had het erover hoe hij voor het huis kon zorgen, met aannemers kon omgaan als ik aan het werk was, en, geloof het of niet, hij kan koken.” Hij legde zijn vork op zijn lege bord. “Ik wilde zijn gevoelens niet kwetsen, dus zei ik dat ik erover zou nadenken.” Zijn moeder keek naar zijn vader. “Dat is eigenlijk geen slecht idee.” Greg keek naar zijn moeder. “Wat!” Zijn vader legde zijn vork op zijn bord. “Greg is twintig, bijna eenentwintig, het is zijn beslissing.” Ze keek naar haar man, toen naar Greg, leunde voorover en legde haar ellebogen op tafel. “Oké, laten we dit eens uitspelen. Ga je vrij nemen van werk als aannemers nodig zijn?”
om in het huis te werken, vooral als het meer dan een dag duurt?” Ze pauzeert, zodat hij daarover kan nadenken. “En wat dacht je van eten? Zonder thuis maaltijden te maken, wordt het erg duur om steeds naar restaurants te gaan.” Ze leunt achterover in haar stoel. “En zou het niet fijn zijn om iemand boodschappen te laten doen terwijl je aan het werk bent, in plaats van ze na een dag werken te moeten doen, wanneer je moe bent?” Greg schuift zijn bord weg. “Dat meen je niet!” Zijn vader neemt een slok van zijn koffie. “Zoals ik al zei, je bent oud genoeg om je eigen beslissing te nemen, maar ik raad je sterk aan om naar je moeder te luisteren.” Die nacht duurt het even voordat Greg in slaap valt, zijn gedachten gaan over de voor- en nadelen van Morgan die naar het strand gaat. Uiteindelijk besluit hij dat de voordelen veel zwaarder wegen dan de nadelen. Hij draait zich om, en nadat hij zijn beslissing heeft genomen, valt hij in slaap. In de ochtend is hij bezig met de reparatie van zijn vrachtwagen, wanneer hij Morgan uit zijn huis ziet komen en in een schommelstoel op de veranda gaat zitten. Hij legt de schroevendraaier die hij gebruikt op de kar, veegt zijn hand af aan een doek en steekt de straat over om met Morgan te praten. Hij leunt tegen de trapleuning. “Hoi Morgan.” Morgan staat op en leunt tegen de leuning bovenaan de trap. “Hoi.” Hij geeft de leuning een klein schopje. “Heb je nagedacht over dat ik met je mee naar het strand ga?” Hij draagt een roze t-shirt, zwarte zwembroek en slippers. Greg wijst naar hem en glimlacht. “Het lijkt erop dat je al klaar bent voor het strand.” Morgan legt beide handen op de kolom die het dak ondersteunt en leunt achterover. “Ik ga naar het zwembad met Jenny, Cliff en Carl. Ze halen me op.” Plotseling, en zonder reden, voelt Greg zich een beetje nerveus. “Dus, een soort van dubbeldate?” Morgan staart hem gewoon aan. Hij voegt snel toe. “Ik bedoel…ik weet dat Jenny en Cliff een stel zijn. Ik dacht gewoon, met Carl erbij…dat je misschien meer met hem zou gaan.” Morgan blijft hem aankijken, heen en weer zwaaiend terwijl hij de kolom vasthoudt. Greg begint het bloed naar zijn gezicht te voelen stijgen. “Niet dat het mijn zaken zijn. Ik vroeg het me gewoon af, weet je.” Morgan leunt tegen de kolom, en zoals gewoonlijk verandert zijn uitdrukking nooit, wat hem moeilijk leesbaar maakt. “Heb je een beslissing genomen over dat ik mee naar het strand ga?” Greg knikt. “Eh…ja. Ik hoopte dat ik je aanbod kon aannemen. Ik kan de hulp echt gebruiken.” Morgan loopt de trap af, stopt op de onderste trede, voor Greg. “Hoe laat wil je vertrekken?” Tot nu toe had Greg nooit opgemerkt hoe groen Morgans ogen zijn. Hij schraapt zijn keel. “Zaterdagochtend, vijf uur.” Morgan gaat de trap op. “Blijf hier.” Hij gaat het huis in, en een paar seconden later komt hij terug en loopt de trap af met een marker. Hij pakt Gregs hand en schrijft op zijn handpalm. “Hier is mijn mobiele nummer. Stuur me later een sms, zodat ik jouw nummer heb.” Hij doet de dop weer op de marker. Greg kijkt naar zijn hand. “Dat zal ik doen.” Hij kijkt een moment naar Morgan, zich realiserend dat hij nooit een antwoord heeft gekregen over de ‘dubbeldate’, maar draait zich om en gaat terug naar zijn garage. Na een paar stappen roept Morgan hem. “Greg?” Hij draait zich om naar Morgan. “Ja?” Morgan krijgt een grote glimlach. “Niet dat het jouw zaken zijn, maar aangezien je het je afvroeg…” Hij begint de trap op te lopen, terwijl hij over zijn schouder kijkt. “…ik date niemand.” Greg knikt. “Cool.” Greg kijkt hoe Morgan het huis ingaat, en loopt dan verder naar zijn garage, pratend tegen zichzelf. “‘Cool’. Ik zei ‘Cool’? Wat een onzin. Hij denkt misschien dat het me iets kan schelen.” Hij schudt zijn hoofd. “Wat niet zo is.”